Πέμπτη 22 Ιανουαρίου 2009

Αυτός είναι ο κόσμος που (επί)ζούμε........

όσο η ατμόσφαιρα στην οποία ζούμε θα καταπνίγεται από τα δηλητητιώδη αέρια των εργοστασίων και των διάφορων μηαχανών που έχουν αναλάβει δράση.....
όσο η γη έχει αρχίσει να ζεσταίνεται αποβάλλωντας τον "ιδρώτα" της και σκεπάζοντας σιγά σιγά χερσαίες περιοχές.....
όσο η εικόνα αυτή από αποκαίδια βομβών και ρουκετών είναι συνηθισμένη........
όσο εμείς θεωρούμε φυσιολογικό να ζούμε ανάμεσα σε απόβλητα εργοστασίων και σκουπίδια πόλεων......
όσο κάποια παιδιά απολαμβάνουν τον ελεύθερο χρόνο τους κουβαλώντας πέτρες γινόμενα σκλάβοι με την έγκριση των κηδεμόνων τους........

όσο παιδιά μοιράζονται φαγητό για να επιβιώσουν......


όσο υπάρχουν νεκροί σε συντρίμμια κτιρίων που έχουν χτυπηθεί από βόμβες
και πολλοί από αυτούς είναι παιδιά.....
όσο τέτοιοι κρατήρες θεωρούνται πολύ πιο φυσικοί από αυτούς των ηφαιστείων.......


όσο ένοχο θεωρείται ένα βρέφος για οπλοκατοχή και εμπόδιο μπροστά στην διεκδίκηση του "Μείζονος Ισραήλ".....


................τόσο εμείς θα σιωπούμε;;;;;;;;;;;

4 σχόλια:

Tyler Durden είπε...

δεν σιωπούμε, αλλά δεν εισακουγόμαστε.

navarino-s είπε...

ένα κράμα εικόνων και λόγων, ένα πικρό ποίημα που συγκλονίζει!

lagarto είπε...

πραγματικά δεν ξέρω που θα οδηγήσει όλο αυτό...
δεν θελω να είμαι απαισιόδοξη..θα προσπαθήσω όσο μπορώ να αλλάξω κάτι σ'αυτο τον κόσμο...
απλά κάποιοι εθελοτυφλούν...

the monkeys είπε...

sumfwnw me tyler alla skeftomai kai to allo mhpws telika dn fwnazoume oso 8a eprepe???wraio post lagartoo